Heb je altijd al gedroomd om naar Amerika te gaan en daar te gaan studeren? Het kan! We zijn met Jolien Van Thielt, een oud-leerling van het IKSO, gaan praten en hebben haar een paar interessante vragen gesteld over haar ervaring in Amerika.

• Dag Jolien! Bedankt om even te willen antwoorden op mijn vragen! Mijn eerste vraag is waarschijnlijk het meest cliché maar ik wou het toch wel echt weten. Hoe heb je dat geregeld? Via een organisatie of op je eentje? Als je dat op je eentje hebt gedaan, wat heb je daar allemaal voor moeten doen? 
  Hallo! Wel, ik zal het je eens vertellen. Eerst wou ik met AFS naar het buitenland gaan, maar achteraf bleek dat deze organisatie voor jou een bestemming kiest. AFS heeft een systeem waar je drie landen moet ingeven waar jij wilt gaan studeren en zij kiezen dan één van die drie landen voor jou. Aangezien ik echt naar de Verenigde Staten wou gaan, ben ik veranderd naar de organisatie EF. EF staat voor Education First.  Met deze organisatie kan je zelf kiezen waar je naartoe wilt gaan en ook voor hoelang. Ik heb gekozen om voor negen maanden naar Santa Barbara te gaan. Zij hebben dan alles voor mij geregeld: accommodatie, school, vlucht, transfer, enzovoort.

• Waren er specifieke voorwaarden om dat te mogen doen?
• Er waren geen voorwaarden om te vertrekken, maar wel om in het land te mogen blijven. Ik moest aan alle testen deelnemen en minstens 80% van de lessen bijwonen. Voor het visum is het belangrijk dat de overheid kan aantonen dat je een student bent en niet gewoon een vakantieganger of een toerist.

• Was er veel voorbereidingswerk?Er was heel veel voorbereidingswerk. We zijn er een jaar op voorhand mee begonnen. Eerst waren er infosessies van EF in Vlaanderen. Daarna moest er een hele stapel papierwerk gebeuren. Ik moest een hele lijst invullen met de meest onnozele vragen, bijvoorbeeld: “Ga je drugs verhandelen in de VS?”, “Ga je in de prostitutie gaan?”, enzovoort. Dit waren de meest absurde vragen. Ook moest ik naar de Amerikaanse ambassade gaan om mijn visum aan te vragen. De Amerikaanse ambassade was heel streng en stelde zelf heel wat lastige vragen. Eens ik de gegevens van mijn gastgezin kreeg, heb ik ook met hen kunnen corresponderen voor heel wat praktische zaken.

• Had je bepaalde moeilijkheden gehad eenmaal je daar was?Het afscheid van mijn vrienden en familie was heel zwaar en maakte me enorm bang. De transfer van de luchthaven naar Santa Barbara verliep zonder problemen. Toen ik aankwam, was het al mindernacht. Mijn gastmama gaf me een bundel met alle huisregels en zei dat mijn gastzus al sliep en dat ik dus geen licht mocht aandoen. Ze vertelde me ook dat ik om 6 uur op moest en ging daarna weg. Daar stond ik dan. De volgende ochtend werd ik wakker naast een meisje dat geen Engels kon. Ongemakkelijker kon niet. Op school werd ik overspoeld met informatie en toen had ik even een momentje van: “Wat doe ik hier? Ik wil naar huis!”. Twee dagen erna ben ik ook verdwaald onderweg naar huis. De eerste dagen had ik het dus heel moeilijk. Ik zat in een vreemd huis in een vreemd land waar ik niemand kende en moest gehoorzamen aan vreemde mensen. Maar na een paar dagen was dit gevoel helemaal verdwenen en voelde ik me meer en meer thuis. Nadat ik vrienden maakte op school was ik helemaal vertrokken.

• Hoe was het systeem daar? Alleen naar school of met een bepaalde groep?Ik ben niet naar een local high school of university geweest. Ik ben naar een school van EF gegaan. Ze gaven me wel Amerikaanse lessen, maar de studenten waren allemaal buitenlanders die op sabbatjaar waren. Iedereen kwam alleen, dus zo was het makkelijk om vrienden te maken. Ik heb wel een local high school bezocht, maar met het Amerikaanss schoolsysteem heb ik dus niet echt kennisgemaakt.

• Waarom heb je voor Amerika gekozen?Het was van jongs af aan een droom om naar Amerika te gaan. Mijn oudere nicht is ook op gap year geweest in Chicago en sindsdien stond voor mij vast dat ik dit ook wou doen. Ik heb er eigenlijk nooit over nagedacht om ergens anders naartoe te gaan.

• Wat zijn de grootste verschillen tussen Amerika en België qua studeren?De vraag over de grootste verschillen kan ik niet echt beantwoorden omdat ik, zoals ik al eerder zei, naar een aparte school geweest ben die afgestemd is op buitenlandse studenten. Maar dit was ook wel heel anders dan in België. Ik had maar vier uur en half les per dag in blokken van anderhalf uur, telkens in de voor- of namiddag. Twee blokken waren Engelse les en de twee andere uren waren seminarie. Dan mochten we kiezen tussen bv business, guitar, slang,… De klassen werden ingedeeld op basis van je niveau Engels. A1.1 is het laagste niveau en C2.3 is het hoogste. Ik ben begonnen in B2.3. Om de 6 weken kreeg je examens: grammatica, lees- en luistervaardigheid. Als je hoog genoeg scoorde, mocht je over naar het volgende level. Tegen het einde van mijn verblijf zat ik dus in C2.3. Op het einde moest je een algemeen examen leggen. Als uitdaging heb ik ook nog een extra volunteership gedaan. Dit was 1 les per week gedurende zes weken waarin je leert hoe je moet solliciteren, hoe je een application letter moest schrijven, enzovoort. Daarna moet je echt gaan solliciteren en 50 dagen gaan werken. Ik heb dit gedaan bij TV Santa Barbara waar ik moest helpen om afleveringen uit te zenden enzovoort. Dit was heel leerrijk!

• Is dat voor herhaling vatbaar? Waarom (niet)?Dit is zeker en vast voor herhaling vatbaar! Het was een geweldige ervaring waarin ik enorm veel heb bijgeleerd over andere culturen, gewoontes, talen,… Ik heb op mijn eigen benen leren staan en leren openstaan voor nieuwe dingen. Ik heb vrienden gemaakt over heel de wereld! Binnen enkele maanden vertrek ik naar Spanje voor een semester!

• Leukste ervaring? Minst leukste ervaring?Oei oei… Moeilijke vraag! Ik heb prachtige plaatsen bezocht, onder andere San Francisco, Las Vegas, Los Angeles, enzovoort. Ik heb zelfs met een klein vliegtuigje boven de Grand Canyon gevlogen! Ik heb met echte geweren geschoten en zipline gedaan. Wat voor mij een magisch moment was, was toen ik met de klas ging kajakken en we opeens midden in een troep dolfijnen zaten. Het moeilijkste moment was toen ik moest vertrekken. Afscheid nemen van mijn vrienden of familie zonder te weten wanneer je ze terug gaat zien was verschrikkelijk moeilijk! Het was een tweede huis voor me geworden! Pas toen ik terug in België kwam, besefte ik in welk paradijs ik geleefd had. Ik had een geweldige kans om zoiets te mogen doen.

• Wat was je eerste indruk? Het is dus zeker aan te raden?Ik heb ontdekt dat het er in Amerika niet allemaal aan toe gaat zoals het lijkt in de films. Het is angstaanjagend voor je vertrekt, maar het is een geweldige ervaring! Ik zou het dus zeker en vast aanraden!