Igeo 2017

Vorig schooljaar studeerde Kamiar Torabi (6LWE) af aan onze school. Kamiar werd tijdens de promotie gehuldigd als 1e van de 19 finalisten van de Vlaamse Geo-Olympiade. Een formidabele prestatie als je weet dat er 1385 deelnemers uit 157 scholen deelnamen aan een de wedstrijd.
Kamiar ontving een mooi prijzenpakket én hij mocht ons land vertegenwoordigen op de Internationale Geografie Olympiade die dit jaar plaatsvond in Servië van 1-8 augustus. Daar nam Kamiar het op tegen de besten van de wereld.
Ondertussen weten we dat Kamiar een bronzen medaille gewonnen heeft!!!
We laten hem dan ook heel graag aan het woord. 

Als een donderslag bij heldere hemel kwam het nieuws dat ik aan de Belgische finale van de geografieolympiade mocht deelnemen. Doorheen de jaren had ik mij al aan enkele olympiades gewaagd en was ik al enkele keren tot de tweede ronde doorgestoten. Nooit echter had ik zelfs maar verwacht dat ik naar een nationale finale zou mogen gaan, zeker niet van de olympiade waarvan het onderwerp, aardrijkskunde, mij wel lag, maar waar ik intentioneel niet eens aan wou beginnen.
Al bij al was het finaleweekend te Leuven een geslaagd weekend met leuke en iets minder leuke mensen, maar het was ook vermoeiend, door het grote aantal veeleisende opdrachten. Een goed gevoel over mijn resultaten had ik niet, maar met goede hoop trok ik naar de proclamatie met als doel om met een beetje geluk vierde of vijfde te eindigen, waardoor ik net naar de internationale olympiade zou mogen in Servië, wat volgens mij de mooiste te winnen prijs was.
Het uiteindelijke resultaat was dat ik de eerste van België ben wat betreft geografie van het secundair onderwijs, waardoor alles wat ik tevoren had bereikt gewoonweg verbleekte tot iets nietigs. Hierbij kwamen ook enkele redelijk waardevolle prijzen aan te pas, die ik verder niet zal vermelden.
Mijn doel was bereikt: voor twee weken mocht ik op bijna kosteloze vakantie naar Servië met drie andere Belgische finalisten waar ik enorm boeiende en sympathieke mensen van over de gehele wereld zou ontmoeten en mij met hen zou meten om zichzelf de beste geograaf van de wereld te kunnen noemen.

Begin augustus was het zover: de vier finalisten en hun twee geweldige coaches-begeleiders stonden in Zaventem, klaar om kennis te maken met de rest van de wereld in het oude hartland van kameraad Tito. Eenmaal in onze oud-communistische accommodatie aangekomen, van waaruit we Belgrado en de wereld zouden ontdekken, heerste direct een open en vriendschappelijke sfeer tussen de verschillende nationaliteiten. Prioritair was voor de meesten dan ook het leren kennen van zo veel mogelijk mensen en het zo goed mogelijk leren kennen van de verschillende culturen en vooral de Servische dan.
Daarnaast waren er ook vier voormiddagen voorzien voor vier verschillende soorten testen, gedeeltelijk in de Singidunum universiteit, gedeeltelijk buiten op het veld, om de besten van de goeden te kunnen onderscheiden. Nu eens had ik een goed gevoel na een test(onderdeel), dan weer een veel minder goed. Wat ook meespeelde, zeker tijdens het veldwerk buiten, is dat het wel 40°C warm was, wat vooral in het nadeel van de noorderlijke naties, zoals Finland speelde (wat ook wel grappige aanzichten opleverde.)
Verder waren het bezoek van ons nationaal team aan de Belgische ambassadeur een noemenswaardig en nogmaals al de mensen die ik heb leren kennen, tussen wie ik verrassend genoeg het best met de Slovaken overeenkwam, en tussen wie er hopelijk ook vriendschappen voor het leven bij zitten, waar  ik wel goede hoop voor heb, aangezien er nog altijd contact is tussen enkelen van ons na meer dan een maand.
Na de wedstrijdweek had ik een bronzen medaille te pakken kunnen krijgen als 72^e van 164 deelnemers, alhoewel ik misschien net zilver te pakken kon krijgen als ik wat meer op mijn hadschrift gelet zou hebben. Dit is zeker iets waar ik in het vervolg en bij nader inzien veel Belgen moeten op letten en wat ik aan de volgende finalisten der olympiades wil meegeven. Met nog een tweede bronzen medaille voor team Belgium, was ik zeker ontzettend tevreden over de afgelopen week en keek ik volop uit naar de post-IGeo trip doorheen heel Servië gedurende de tweede week, waar ik het land en de mensen die zouden meegaan nog veel beter zou leren kennen.
Om af te sluiten wil ik nog zeggen dat het een ongelooflijk en onvergetelijk cadeau uit de hemel was dat ik nog lang in mijn leven zal meedragen en dat wij ons altijd aan het onverwachte mogen verwachten.

 Kamiar Torabi