Sommigen onder ons kennen hem nog, anderen vragen zich af wie hij is. Meneer Cooremans was een leraar Frans in de eerste graad. Een aantal jaren geleden is hij met pensioen gegaan. De laatste lichting leerlingen die meneer Cooremans heeft mogen bewonderen, studeert dit schooljaar af. Daarom besloten wij dat het tijd werd om contact op te nemen. We blikken terug op zijn carrière.

Hoe lang is het geleden dat u gestopt bent met lesgeven?

Ja, dat zal intussen drie jaar geleden zijn, zeker?

Wat doet u nu zoal in uw vrije tijd?

Oeioeioei, ik heb tijd genoeg, maar mijn agenda zit redelijk vol. Ik houd me vooral bezig met toneel. Ik repeteer nu bij twee groepen, maar ik speel kleinere rollen, want ik doe geen grote meer. Ik speel in Roosdaal en in Dilbeek. Waar ze mij vragen, speel ik als gastspeler. Ik probeer altijd met de fiets te gaan. Ik ga ook toneel kijken naar toneelvoorstellingen, maar vertalen en schrijven (liever geen komedies) doe ik het liefst. Mijn stukken worden wel nooit gespeeld, want daar zijn ze veel te goed voor. 😉 Je moet komedies schrijven als je wil dat het gespeeld wordt. Ik heb niet graag dat een stuk goed afloopt. Ik heb liever een verrassing op het einde.

Wat mist u het meeste aan IKSO?

Oh, het lesgeven. Dat is het plezantste wat er is, maar ik zou het niet meer doen. Mochten ze mij morgen vragen om een leraar Frans te vervangen, nee, dat doe ik niet. Gedaan is gedaan, finito.

Wat zijn uw mooiste herinneringen aan IKSO?

Oei meisjes, er zijn er zoveel. Het zijn vooral de kleine details, zoals een leerling die eens bij mij kwam en zei: “Gij zijt nen toffe pee!” Dat vond ik echt tof! Hij ging terug zitten en boenk, dat was het.

Herinnert u zich uw quotes nog?

Wadde?

Uw uitspraken…

Ah, tuurlijk, een stuk of 4-5.  Je moest die uitknippen en boven je bed hangen. “Il faut cultiver son jardin”, “Wie mij soigneert zal gesoigneerd worden”, “There’s no problems, only solutions”, enzovoort. “NOOIT EEN CEDILLE VOOR DE E OF DE I!” Ja, dat vergeten mijn leerlingen nooit meer.

Waarom bent u leraar geworden?

Het was eigenlijk mijn tweede keuze. Mijn eerste keuze was vertaler, wat ik nu nog altijd doe. Ik heb twee jaar Italiaans-Engels gedaan, maar daarna moest ik gaan werken. Ik wilde geen bureauwerk doen, dus ging ik na drie jaar weer studeren. Toen moest je om leerkracht te worden maar twee jaar studeren en ik koos voor Frans.

Wat was het zwaarst voor u aan leraar zijn?

Ik haat vergaderen! Ik ben een gemakzuchtig mens; als het makkelijk kan, waarom zou je het dan moeilijk maken?

U was eigenlijk al met pensioen, maar u wou toch nog lesgeven, waarom?

Ja, ik heb nog vier jaar verdergedaan, omdat ik me veel te goed voelde en ik heb er écht van genoten. Na die vier jaar ben ik dan definitief gestopt.
Jullie waren allemaal toffe gastjes!

Als u de kans zou krijgen om nog één dag les te geven, zou u dit dan doen?

Nee, ik begin er niet meer aan, op geen enkele voorwaarde.

Om af te sluiten: is er nog iets dat u aan uw oud-leerlingen zou willen meegeven?

Pffff, “Il faut cultiver son jardin.” Aja, neem het leven niet té ernstig, zolang je je amuseert is het oké. Je moet van je leven maken wat je kunt en de dingen doen die je graag doet.

We willen graag meneer Cooremans bedanken voor zijn medewerking en enthousiasme. We wensen hem het beste toe in alles wat hij doet en we hopen dat hij met een glimlach kan terugkijken naar zijn jaren op het IKSO!