053 66 60 29   Contact: info@leonardocollege.be

Leonardo College schrijft poëzie

Poëzieweek

Ga terug

Leerlingen maken poëzie

In het Leonardo College gingen de leerlingen aan de slag met poëzie en ze creëerden zelf gedichten. Met bouwstenen van bestaande poëzie toverden ze eigen pareltjes op papier of ze gingen geheel hun eigen gang om hun diepste gevoelens in taal om te zetten.

Enkele impressies…
Poëzie van Luka en Bowi. Luisteren!
Gedicht van Aukje
Gedicht Inès
Poëzie van Jana

Poëzie Ysamine, Sabrina, Klaas, Amber
Seizoenen zijn zoals het leven
Soms heb je winterdagen,
Dan stopt het voor heel even:
Want het is koud en het sneeuwt

De lente is aangebroken
De dagen worden langer
Je wilt genieten van je vrienden
En heel wat Fun voor dagen vinden

De zomer komt je nog extra verwarmen
Met zonnestralen die je huid kussen
Oh, je bent verliefd
En je liefde valt niet te blussen

Spijtig genoeg komt de herfst piepen
De dagen worden weer korter,
Het magische verdwijnt en maakt plaats voor de nacht
Zie je wel, de seizoenen en het leven werden samen bedacht!
Gedicht van Fien en Nîmes
DE SEIZOENEN TUSSEN ONS
De winterdagen kussen de zon
Wij dansen in het kaarslicht
Ik word warm, jij wordt koud
Wij zijn dag en nacht, vriend:
Magisch,
Alleen
Gedicht van Sarah
Ik geniet en ik lach
Ik amuseer me elke dag
De roze wolken
Zijn zo mooi als draaiende draaikolken
De seizoenen vliegen voorbij
Zo wild en zo vrij
In de winter is het koud
En voel je je snel oud
In de lente leggen de vogels een ei
En ik ben jarig in mei
In de zomer wordt het warm weer
En ga ik op vakantie elke keer
In de herfst vallen de blaadjes van de bomen
En ik begin al over de zomer te dromen
Weer een jaar vol lachen en genieten
Ik ben op zoek gegaan naar al mijn limieten.
Gedicht van Roel
Poëzie van Damarisse en Carolina
Spreken voor de klas

Niemand maakt een geluid,
Zwijgend zit iedereen stil.
De leerkracht spreekt, maar niemand wil.
En dat is het moment dat je wordt aangeduid.
 
Ik sta hier zo alleen met knikkende knieën en bevende handen.
Ik moet spreken maar plots blijft het stil.
Daar stond ik dan met mijn mond vol tanden.
Mijn lichaam overgenomen door een koude ril.
 
Mijn stem vervaagt, vertraagt en vergaat.
Niemand hoort, voelt wat ik voel.
Het is de stilte die de storm voorafgaat.
Niemand weet wat ik eigenlijk bedoel.
 
Mijn hart bonkt in mijn keel.
De gedachten laten niets van me heel.
Ik tril en probeer aan niks te denken.
Tot ik opkijk en zie dat ze me aandacht schenken.
 
Iedereen staart en gaapt me maar aan.
Wat moet ik doen, ik blijf hier stokstijf staan.
Wanneer ik de moed heb te spreken.
Is mijn kans definitief verkeken… 
Poëzie van Josephine
Creatie van Paulien
Pompeii

Een Romeinse stad jammer genoeg vergaan.

Als oorzaak de Vesuvius, een heel grote vulkaan.

Door de onwetendheid van wat de Vesuvius echt was.

Ligt de stad nu bedolven onder rotsen en as.

Als een echte draak spuwde de vulkaan lava en vuur.

Wat er voor Pompeii geslagen was, noemde men het laatste uur.

Plinius De Jonge was erbij toen het gebeurde.

En beschreef hoe het volk leed en treurde.

De vogels zingen daar nu vrolijk en blij hun zang.

Maar 1942 jaar geleden was iedereen er bang.

Voor archeologen zijn de vondsten een grote verrassing.

Maar voor het volk , lang geleden, was het een verassing.

Toeristen gaan er nu heen om de oude ruïnes te bekijken.

Maar hun aandacht gaat naar de versteende lijken.

Voor Pompeii was dit het verhaal.

Het eindigde vast en zeker niet in pracht en praal.

Leonardo College

Welkom op onze innoverende school, waar leerlingen zich gelukkig voelen en hun talenten volop kunnen ontwikkelen, dankzij aandacht voor diversiteit en aangepaste zorg.

Afbeeldingen